Wielką zdobyczą reformy ubioru kobiecego było przyjęcie się kostiumu. W najbardziej pierwotnej formie pojawił się on juz około 1890 r. Dzięki swojej praktyczności stał się jednym z podstawowych-ubiorów kobiecych. Toteż wykonywano go zarówno z tanich, jak i bardzo drogich materiałów. Na wiele dodatnich stron tego ubioru zwrócili również uwagę reformatorzy ubioru kobiecego. Toteż gdy na początku XX w. zastanawiano się nad formą ubioru codziennego dla pracującej kobiety, Henryk van de Velde, pragnąc zuniformować także jej ubiór wyjściowy, poparł formę trzyczęściowego kostiumu, złożonego z bluzki, żakietu i spódnicy.