Najpopularniejszą tkaniną na halki była tafta, z której szyto falbany, a czasem i całą halkę. Uzupełnieniem takiej jedwabnej halki była podszewka pod suknią, wykonana z jedwabiu lub tafty; podszywano nią suknie zarówno z ciężkich, jak i lekkich tkanin. Przy poruszaniu się podszewka, stykając się z falbanami przy halce, wydawała charakterystyczny dla tych czasów szelest, zwany „fru-fru”.Do ok. 1900 r. majtki noszono z nogawkami zmarszczonymi u dołu i wykończonymi wielką falbaną. Składały się one z dwu osobnych nogawek złączonych w talii paskiem. Szyto je z płócien lnianych i bawełnianych, czasem z jedwabi lub z wełny. W lecie noszono majtki krótsze, sięgające do kolan; miały one z tyłu klapę zapinaną na guziki.