Spódnice — od góry dość obcisłe, dołem rozkloszowane miały przeważnie krój bardzo skomplikowany i złożony z wielu części. Dół bywał przybrany wolantami krojonymi według przygotowanej formy. Czasem spódnice .posiadały fałdy zaszyte od góry do kolan, dołem rozrzucone i rozkładające się po ziemi. Poza tym, oprócz usztywniającej podszewki^ miały jeszcze wszywany „gorsecik” o szerokości 30 cm, opinający biodra. Na rauty, koncerty i „five o’clock” noszono spódnice jedwabne, z miękkich materiałów, przybrane „pajęczymi” wstawkami i koronkami. Kostiumy wiosenne i sportowe robiono z miękkiej angielskiej tkaniny zwanej „double-face”, z wierzchu gładkiej a od spodu w kratę, zastępującej podszewkę. Ten sam materiał w kratę służył również jako „wystrój” stanika, rękawów i samej spódnicy. W kostiumach podróżnych stosowano kratę na wierzch.